C19-vaccinatie en vatbaarheid voor ontstekingen
Veel ontstekingsziekten zijn terug te voeren op infecties. Aangezien C19-vaccins het immuunsysteem lijken te verzwakken, zou een toename van ontstekingen ook niet als een verrassing moeten komen. Vooral die welke typisch worden veroorzaakt door bacteriële infecties zijn duidelijk toegenomen, d.w.z. ontsteking van de maag en darmen, evenals alle soorten hartspierontsteking. Daarentegen wordt gewrichts- en peesontsteking eerder gezien in een causaal verband met griepvaccinaties.
Na mijn serie over turbokanker heb ik laten zien dat de vatbaarheid voor infectie ook vergroot wordt door de COVID-19 vaccinaties. Als gevolg hiervan kan de hypothese van immunosuppressie veroorzaakt door C19-vaccinaties als fenotypisch bewezen worden beschouwd. Men moet daarom ook eens kijken naar ontstekingsziekten, vooral omdat de oorspronkelijke CDC-evaluatie in dit opzicht al veel signalen vertoonde.
De geneeskunde gebruikt het achtervoegsel “-itis” om een ontsteking aan te duiden, een ontsteking van de appendix wordt bijvoorbeeld appendicitis genoemd. Nu kunt u zich afvragen: waar komt deze ontsteking vandaan? Ze zullen nauwelijks uit de lucht vallen. Er zijn ervaren artsen die een infectie vermoeden bij de meeste “-itis” -ziekten. Ook wordt zelden een ziekteverwekker gedetecteerd. Dit lijkt echter begrijpelijk, aangezien men hiervoor meestal de patiënt zou moeten ‘opensnijden’.
In dit opzicht zou men “-itis” als een goede benadering kunnen begrijpen als een dringend vermoeden van een besmettelijke ziekte, die wordt beschreven op basis van de lokalisatie, maar niet op basis van de oorzaak (infectie met XY). Als de C19-vaccinaties het immuunsysteem verzwakken en zo kanker en infecties bevorderen, dan zou dat ook voor veel ontstekingsziekten moeten gelden. U dient deze verdenking dus te onderzoeken.
Gegevens van VAERS
Ik gebruik analyse van disproportionaliteit (DPA) op basis van VAERS-gegevens (VS, ouder dan 18 jaar). Vergelijking ( controle ) zijn alle vaccinaties behalve onbekende en C19-vaccinaties die zijn ingevoerd in VAERS met rapport ontvangen , gevaccineerd en aanvangsdatum tussen 2012 en november 2020. Als er meerdere termen waren, gebruikte ik de samenvattingstelling (mensen met minstens één zo’n gebeurtenis). Als de onderste 95%-betrouwbaarheidsgrens hoger is dan 1, wordt dit als een signaal beschouwd.
Ik heb de volgende termen gebaseerd op de termen die al naar voren waren gekomen in de CDC-analyse. Hierdoor moet de beperking gelden dat men de bevindingen niet zomaar mag overdragen op andere ontstekingsziekten.
Vergelijking C19 met eerdere vaccinaties
De onderzochte ziekten worden getoond in Fig. 1 en daar gesorteerd volgens de onderste 95% betrouwbaarheidsgrens.
Vooral de vele gastro-intestinale infecties zijn merkbaar, namelijk pancreatitis, ziekte van Crohn, colitis, ontsteking van de galblaas (cholecystitis), ontsteking van de dikke darm (diverticulitis) en appendicitis. Hierbij moet worden bedacht dat het maagdarmkanaal allesbehalve steriel is en dat bacteriële of mycobacteriële infecties daarom voor de hand liggen. Blindedarmontsteking moet ook worden benadrukt, niet alleen omdat het de hoogste waarden in deze reeks voor PRR en de onderste 95% betrouwbaarheidsgrens laat zien, maar ook omdat er nu meta-analyses zijn van gerandomiseerde studiesEr zijn mensen die vonden dat de behandeling met antibiotica van appendicitis ongeveer gelijk was aan een appendectomie, d.w.z. het verwijderen van de appendix. Dus duidelijk bewijs dat appendicitis een besmettelijke ziekte is, zij het waarschijnlijk niet overdraagbaar.
- DPA voor verschillende ontstekingsziekten
PRR (symbolen) en 95% betrouwbaarheidsintervallen.
“Carditis” moet ook speciale aandacht krijgen in Fig. 1. Dit heeft het kleinste betrouwbaarheidsinterval van alle termen, wat betekent zeer hoge zaaknummers, en de afstand vanaf 1 is aanzienlijk. Sommigen zullen nu vragen: Carditis? Nooit gehoord. Op 6 april 2023 waren ongeveer 3.800 vermoedelijke gevallen van elk type carditis gerelateerd aan C19-vaccinatie gemeld aan VAERS, waaronder 2.046 van myocarditis, 1.765 van pericarditis, 90 van carditis en 63 van endocarditis; ook ongeveer 20 andere termen met minder vermeldingen. Infecties, vooral bacteriële, zijn ook de belangrijkste oorzaken van carditis.
Het lijkt dan ook voor de hand te liggen dat de toename van carditis en gastro-intestinale ontsteking dezelfde oorzaak heeft als de algemene toename van vatbaarheid voor infecties, namelijk een verzwakt immuunsysteem.
Een strontje (hordeolum) wordt ook behandeld met lokale antibiotica, d.w.z. ook infectie. Het is onduidelijk of dit ook geldt voor een ontsteking van de epididymis (epididymitis), die echter ook geen duidelijk signaal geeft.
Schildklieraandoeningen (thyreoïditis, ziekte van Graves) vertoonden ook duidelijke signalen na C19-vaccinaties, evenals auto-immuunhepatitis.
Vergelijking van griep- en C19-vaccinaties
Niet alle ontstekingen worden echter beïnvloed door een verhoogd risico van C19-vaccinaties. Er zijn ook ziekten met PRR-waarden ver onder de 1 in de normale DPA. Dit kwam in eerste instantie als een verrassing voor mij en leidde tot verdere analyses. Als je de analyse verdraait en griepvaccinaties vergelijkt met C19-vaccinaties, vertonen gewrichts- en tendinitis duidelijke signalen in het nadeel van griepvaccinaties (fig. 2).
- DPA over gewrichtsontsteking, griep versus C19-vaccin
PRR (pictogrammen) en 95% betrouwbaarheidsintervallen. Waarden >1 duiden op risico voor griepvaccinaties. De enorme casusaantallen voor C19-vaccinaties (hier ter vergelijking) resulteren in kleine betrouwbaarheidsintervallen.
Rotator cuff syndroom staat voor de zogenaamde “tenniselleboog”.
Conclusie
Veel ontstekingsziekten, vooral die welke doorgaans kunnen worden toegeschreven aan bacteriële infecties, komen significant vaker voor na C19-vaccinaties dan na eerdere vaccinaties. Dit geldt zowel voor gastro-intestinale ontstekingen als voor carditis of stye (hordeolum).
Schildklieraandoeningen (thyreoïditis, ziekte van Graves) werden ook vaker gemeld na C19-vaccinaties. Zou hier ook een besmettelijke oorzaak kunnen zijn? Dan zou men de mening van de meerderheid over de oorzaken van deze ziekten in twijfel moeten trekken.
Omgekeerd kan het ook als een verrassing komen dat gewrichts- en peesontstekingen minder vaak voorkwamen, maar veel vaker na klassieke griepvaccinaties. Misschien een ander mechanisme?
Mijn dank gaat uit naar Ulf Lorré voor suggesties.
De standpunten in dit artikel komen niet noodzakelijkerwijs overeen met de standpunten van de vaste auteurs van TKP of AVV. Rechten en verantwoordelijkheid voor de inhoud liggen bij de auteur. dr Hans-Joachim Kremer heeft tientallen jaren ervaring in klinisch onderzoek en werkt als freelance medisch schrijver.
