Vaccin Gentherapie feiten: Voortschrijdend inzicht (4/4)
Inleiding
In de drie voorafgaande blogs hebben we onderzocht hoe officiële rapporten uit België, Nederland en het Verenigd Koninkrijk duidelijk aantonen dat de Covid-19-vaccinatie-inspanningen tot schabouwelijke resultaten hebben geleid. Ze beschermen helemaal niet tegen overdracht, ze beschermen helemaal niet tegen besmetting, ze beschermen niet tegen ziekenhuisopname en ze beschermen zelfs niet tegen covidsterfte. Blijkbaar beschermen ze alleen de winsten van Big Pharma.
De aanwijzingen over het complete fiasco van de vaccinatiescampagne springen nu zo duidelijk naar voor in de rapporten van onze gezondheidsoverheden dat ze nog maar één oplossing zien om de waarheid te verdoezelen: stoppen met het publiceren van deze rapporten of het formaat op dergelijke wijze wijzigen dat het bijna niet mogelijk blijft om de ongemakkelijke waarheid aan te tonen met officiële cijfers.
De aanleiding van deze blogreeks was de publicatie van het artikel van Steven Kerr e.a. in het International Journal of Epidemiology. Het artikel is getiteld “Waning of first- and second-dose ChAdOx1 [AstraZeneca] and BNT162b2 [Pfizer] COVID-19 vaccinations: a pooled target trial study of 12.9 million individuals in England, Northern Ireland, Scotland and Wales” en verscheen op 22 oktober 2022. (1)
Wat staat er in dit artikel?
De wetenschappers onderzochten de evolutie van de vaccin-effectiviteit van AstraZeneca en Pfizer tijdens de eerste zes maanden van de vaccinatiecampagne in het Verenigd Koninkrijk (december 2020 tot juni 2021). Zij namen daarvoor de gegevens onder de loep van maar liefst 12,9 miljoen Britten verdeeld over de vier naties van het land (Engeland, Wales, Schotland en Noord-Ierland).
De resultaten laten weinig ruimte voor optimisme inzake de effectiviteit van de vaccins wat betreft bescherming tegen hospitalisatie en covidsterfte. De eerste fase van de massale vaccinatiecampagne (de eerste zes maanden dus) gaf immers al zeer ontgoochelende resultaten, zeker wat betreft het gebruik van het AstraZeneca-vaccin (nog afgezien van de schade die erdoor werd veroorzaakt).
In de samenvatting van het artikel (Abstract) kunnen we lezen we dat er een vrij groot verschil bestaat tussen de effectiviteit van AstraZeneca enerzijds en Pfizer anderzijds.
De effectiviteit van de eerste dosis ging bij beide producenten zeer snel achteruit. Na toediening van de tweede dosis bleef ook de effectiviteit van AstraZeneca zeer snel achteruitgaan, terwijl die van Pfizer weliswaar daalde, maar toch nog gunstig bleef na ongeveer drie maanden (98 dagen), toen de effectiviteit nog 46% bedroeg.
Meer concrete cijfers
- AstraZeneca (ChAdOx1)
Na amper 70 dagen bedroeg de effectiviteit van de eerste dosis van AstraZeneca -25% en de effectiviteit van de tweede dosis 10%. Voor alle duidelijkheid: een “effectiviteit” van -25% betekent concreet dat gevaccineerden 25% meer risico liepen dan niet-gevaccineerden!
Pfizer (BNT162b2)
Pfizer deed het beter met een effectiviteit van 42% na 70 dagen voor de eerste dosis en een effectiviteit van 53% voor de tweede dosis. Merkwaardig genoeg stortte de effectiviteit van die eerste dosis van het Pfizer-vaccin twee weken later (na 84 dagen) volledig in om te dalen naar -121%. Nog twee weken later (na 98 dagen) bedroeg de effectiviteit van die eerste dosis -85%. Met andere woorden, reeds na drie maanden liepen de gevaccineerden ongeveer dubbel zoveel risico op covid-ziekenhuisopname of -sterfte dan de niet-gevaccineerden.
Naar de reden waarom in de ‘Abstract’ de keuze viel op 70 dagen en niet op 84 dagen hebben we het raden, maar het feit dat de meeste raadplegingen van wetenschappelijke artikelen zich beperken tot de samenvatting, zal hier zeker niet vreemd aan zijn…
Hieronder vind je de meest relevante tabel uit het wetenschappelijk artikel.
We kunnen dezelfde gegevens ook vaststellen, zoals ze door de auteurs werden weergegeven in de volgende vier grafieken. Bij het interpreteren van deze grafieken dien je te bedenken dat zodra de lijn boven de waarde 1 op de y-as (de vette horizontale lijn) uitstijgt, de effectiviteit negatief wordt.
Grafieken 1 tot 4 afkomstig uit het wetenschappelijk artikel van Kerr e.a.
- GRAFIEK 1
Relatief Risico op covid-ziekenhuisopname of covid-sterfte voor de eerste dosis van AstraZeneca (Figure 2) - GRAFIEK 2
Relatief Risico op covid-ziekenhuisopname of covid-sterfte voor de eerste dosis van Pfizer (Figure 3) - GRAFIEK 3
Relatief Risico op covid-ziekenhuisopname of covid-sterfte voor de tweede dosis van AstraZeneca (Figure 4) - GRAFIEK 4
Relatief Risico op covid-ziekenhuisopname of covid-sterfte voor de tweede dosis van Pfizer (Figure 5)
Wie belangstelling heeft voor de exacte formulering van de samenvatting door de auteurs kan die hier vinden:
Abstract
Background: Several SARS-CoV-2 vaccines have been shown to provide protection against COVID-19 hospitalization and death. However, some evidence suggests that no- table waning in effectiveness against these outcomes occurs within months of vaccination. We undertook a pooled analysis across the four nations of the UK to investigate waning in vaccine effectiveness (VE) and relative vaccine effectiveness (rVE) against severe COVID-19 outcomes.
Methods: We carried out a target trial design for first/second doses of ChAdOx1(Oxford– AstraZeneca) and BNT162b2 (Pfizer–BioNTech) with a composite outcome of COVID-19 hospitalization or death over the period 8 December 2020 to 30 June 2021. Exposure groups were matched by age, local authority area and propensity for vaccination. We pooled event counts across the four UK nations.
Results: For Doses 1 and 2 of ChAdOx1 and Dose 1 of BNT162b2, VE/rVE reached zero by approximately Days 60–80 and then went negative. By Day 70, VE/rVE was –25% (95% CI: –80 to 14) and 10% (95% CI: –32 to 39) for Doses 1 and 2 of ChAdOx1, respectively, and 42% (95% CI: 9 to 64) and 53% (95% CI: 26 to 70) for Doses 1 and 2 of BNT162b2, respectively. rVE for Dose 2 of BNT162b2 remained above zero throughout and reached 46% (95% CI: 13 to 67) after 98 days of follow-up.
Conclusions: We found strong evidence of waning in VE/rVE for Doses 1 and 2 of ChAdOx1, as well as Dose 1 of BNT162b2. This evidence may be used to inform policies on timings of additional doses of vaccine.
We moeten wel voor ogen houden dat de studie reeds bijna anderhalf jaar geleden werd afgesloten. Ze liep immers van 8 december 2020 tot 30 juni 2021. De vraag die dan rijst is natuurlijk: en wat gebeurde er na 30 juni 2021? Bleef het resultaat van de tweede dosis van het Pfizer nog steeds positief? En zo ja, hoe lang dan?
Het heel precieze antwoord daarop kunnen we niet geven, tenminste niet wat betreft het exacte ogenblik waarop de tweede dosis van Pfizer negatief werd voor het Verenigd Koninkrijk in zijn geheel. Maar dat ze na zes maanden wel degelijk negatief werd staat als een paal boven water.
Om dat te affirmeren verwijs ik naar het rapport van het Office for National Statistics (ONS) van 6 juli 2022 dat de sterftecijfers bevat voor Engeland voor de periode januari 2021 – mei 2022. (2) We bespraken dat rapport al in het derde deel van deze reeks.
Op basis van de cijfers in dat rapport kunnen we immers de evolutie volgen van de vaccin-effectiviteit tegen covidsterfte in Engeland (dus niet het Verenigd Koninkrijk in zijn geheel). Het rapport differentieert niet volgens vaccin-product, maar wel volgens vaccinatie-status. Je vindt die evolutie in de onderstaande grafiek.
De donkerblauwe lijn in deze grafiek geeft het risico weer op Covid-19-sterfte voor de ongevaccineerde Engelsen. De rode lijn geeft hetzelfde risico aan voor de Engelsen die één dosis van een covidvaccin hebben gekregen; de oranje lijn het risico voor wie twee dosissen heeft ontvangen. Je merkt in deze grafiek dat het risico op covidsterfte ergens tussen december 2021 en januari 2022 hoger wordt voor de Engelsen die het basisvaccinatieschema hebben gevolgd (twee dosissen). Sedertdien blijft dat risico stelselmatig hoger dan dat van de ongevaccineerden.
We zien echter eveneens dat het risico op covidsterfte van de ongevaccineerden wel nog hoger blijft dan het risico op covidsterfte van al diegenen die ooit het vaccin hebben gekregen (groene lijn) of diegenen die de eerste booster (= derde dosis) hebben ontvangen (lichtblauwe lijn). Zoals we reeds hebben gerapporteerd in de vorige blog is men ondertussen (voorlopig?) gestopt met de publicatie van deze maandelijkse rapporten van het ONS. We weten dus niet wat er gebeurd is in de loop van de jongste zes maanden.
Risico op niet-covid-sterfte in Engeland
Hetzelfde rapport van ONS bevat ook de cijfers van de niet-covid-sterfte van de Engelsen in de periode januari 2021 – mei 2022. Op basis van die cijfers kunnen we de onderstaande grafiek 6 produceren. Hij is beperkt tot de periode juni 2021 – mei 2022.
Wie deze grafiek aandachtig onderzoekt, komt tot een aantal onthutsende vaststellingen. Bij dat onderzoek nemen wij de sterftecijfers van de niet gevaccineerde Engelsen als referentie. Dit zijn immers de Engelsen die geen rechtstreekse invloed hebben ondergaan van de covidprikken. Het is ook de lijn die het meest stabiel is en het meest egaal verloopt. Zij begint bij 1.534 sterfgevallen per honderdduizend in juni 2021 en eindigt in mei 2022 op een niveau van 795 per 100.000. Ik vind het – eerlijk gezegd – nogal vreemd dat dit cijfer zo sterk daalt. Dat is een halvering op twaalf maanden tijd; een halvering die daarenboven ook een winterperiode overspant. De sterftecijfers in de winter liggen altijd hoger dan in de zomermaanden. Het zij zo. Ik kan alleen maar noteren en werken met de cijfers die in het officiële Engelse rapport te vinden zijn. Het gaat hier over cijfers onder de hoofding ‘Age-standardized Mortality Rate per 100.000’, dus het sterftecijfer gecorrigeerd/aangepast voor de leeftijd, wat dit ook moge betekenen.
De tweede vrij schrikbarende vaststelling is het zeer hoge niveau van de rode lijn in juni 2021. Dat ligt op 6.363 per 100.000. Het risico op non-covid-sterfte voor diegenen die alleen de eerste covid-prik hebben gekregen ligt dus 400% hoger dan hetzelfde risico voor wie zich niet liet vaccineren. Overigens lag voor deze groep in juni 2021 ook het risico op covid-sterfte hoger dan voor de niet-gevaccineerden (82 per 100.000 tegenover 56 per 100.000).
We merken verder op dat ook alle andere gekleurde lijnen, behalve de groene lijn, in de loop van deze twaalf maanden de blauwe lijn (= de lijn van de ongevaccineerde Engelsen) kruist en hoger wordt (en blijft).
Wat gebeurt er met diegenen die de tweede dosis van het covidvaccin hebben gekregen? De Engelsen die de tweede dosis hebben gekregen van de categorie ‘meer dan 21 dagen maar minder dan zes maanden’ geleden, dus de grijze lijn, kruist de blauwe lijn tussen de maanden oktober en november 2021. Merkwaardig genoeg kruiste de gele lijn van diegenen die de tweede dosis meer dan zes maanden geleden hebben gekregen de blauwe lijn een maand eerder, dus tussen september en oktober 2021. Ook deze twee lijnen blijven nadien systematisch en zeer hoog (minstens 200%) boven de lijn van de ongevaccineerde Engelsen uitstijgen.
Nadien volgt de kruising van de lichtblauwe lijn, dit is de lijn van de groep die de derde dosis (= eerste booster) van het vaccin heeft ontvangen, maar wel minder dan drie weken voor hun dood. Dit gebeurt tijdens de jaarwisseling, tussen de maanden december 2021 en januari 2022. Deze groep eindigt in mei trouwens op het hoogste niveau van allemaal (op 2.056 sterfgevallen per 100.000).
Er blijft uiteindelijk dus maar een groep over die het in mei nog iets beter deed dan de groep van de ongevaccineerde Engelsen. Dat is de groep van de Engelsen die hun boosterprik ( = derde dosis) meer dan drie weken voorafgaand aan hun dood hebben gekregen. Het verschil met de groep van de ongevaccineerden is echter miniem (764 per 100.000 voor de groene lijn en 795 per 100.000 voor de niet-gevaccineerden). In de statistieken vindt men ook nog cijfers voor de groep ‘ever vaccinated’, dus de groep die ooit minstens één covidvaccin heeft ontvangen. Voor die groep ligt het cijfer van de ‘Age-standardized Mortality Rate per 100.000’ op 787 sterfgevallen per 100.000. De reden waarom dat cijfer zeer kort ligt bij dat van de groene lijn (drie dosissen meer dan 21 dagen voorafgaand aan het sterven) is eenvoudigweg omdat de grote meerderheid van de Engelse geprikten die gestorven zijn inderdaad de derde prik was gaan halen, zoals we kunnen zien in de voorlaatste kolom van tabel 2 (137.269 op 157.105).
Absolute cijfers inzake sterfte
Daarom is het belangrijk om ook eens te gaan kijken naar de absolute aantallen van deze sterfgevallen. Die vind je terug in de onderstaande tabel.
TABEL 2
Aantal niet-covid-doden in Engeland tussen januari en mei 2022
We kunnen hierin dus vaststellen dat er tijdens de eerste vijf maanden van dit jaar 163.120 sterfgevallen waren in Engeland. Van deze sterfgevallen waren er 157.105 ooit geprikt met een covidvaccin. 6.015 van de sterfgevallen in deze periode betroffen ongevaccineerde Engelsen. Dat geeft een verhouding van 96,3 % geprikten en 3,7 % ongeprikten.
Nogmaals: het gaat hier om de niet-covid sterfte.
Deze gegevens over de feitelijke sterfgevallen en hun verdeling tussen gevaccineerden en niet-gevaccineerden doen me wel een beetje vragen stellen bij de methodologie die de Engelse statistische dienst gebruikt voor het berekenen van de ‘Age standardized mortality rate’. Maar als gewone burger is het uiteraard zeer moeilijk om die methodologie inhoudelijk te beoordelen. Het enige wat we kunnen doen om dit nader te onderzoeken is een vergelijking maken tussen de percentages van beide groepen bij de sterfgevallen en de percentages bij de vaccinatiegraad.
Vergelijking met het aandeel van gevaccineerden en niet-gevaccineerden in de algemene bevolking
Het officiële gegeven dat amper 3,7% van de non-covid-sterfgevallen zich voordoen bij de groep van de niet-gevaccineerden doet uiteraard wat bellen rinkelen. Wij weten immers dat het percentage van deze groep in de Engelse bevolking heel wat hoger ligt dan 3,7%. Omgekeerd weten we dat het percentage van de gevaccineerde Engelsen veel lager ligt dan op 96,3%. Dit betekent dus dat gevaccineerde Engelsen veel kwetsbaarder zijn voor de gewone (= niet-covid) sterfgevallen in Engeland. Hoe komt dat? Is hun immuunsysteem verzwakt door de covid-injecties?
Wij weten het niet goed en we zullen het ook niet snel te weten komen, want het feit zelf dat dit grote verschil in non-covid-sterfte bestaat, is nog nooit prominent in de openbaarheid gebracht. De pers zwijgt er in alle talen over en de overheid zelf doet er blijkbaar alles aan om dit feit te verdoezelen.
Om het bovenstaande aan te tonen heb ik er de officiële Britse statistieken over de vaccinatiegraad op nagetrokken. Wat die precies zeggen kun je terugvinden op de onderstaande schermbeeldafdruk.
- GRAFIEK 7
Evolutie van de vaccinatiegraad in de Engelse bevolking (meer dan 12 jaar oud)
Je kunt hierop dus zien dat op 31 mei 93% van de Engelse bevolking ouder dan 12 jaar minstens één covidprik had gekregen. Dit betekent dat 7% van de Engelsen uit deze leeftijdsgroep geen Covid-19-vaccinprik is gaan halen. Niettemin veroorzaakt deze laatste groep slechts 3,7% van het aantal non-covid-sterfgevallen (berekend op de hele bevolking).
De vergelijking wordt nog meer zorgwekkend als we kijken naar de groep van de Engelsen die na hun derde dosis overleden zijn. Zij vertegenwoordigen 84,99 % van het aantal non-covid-sterfgevallen, terwijl zij slechts 68,2 % uitmaken van de Engelse bevolking ouder dan 12 jaar (en dus nóg minder in verhouding tot de totale Engelse bevolking).
In de onderstaande grafiek 8 zie je het aandeel van de verschillende groepen in de sterftecijfers (enkel non-covid-sterfte) van Engeland tussen januari 2021 (begin van de vaccinatiecampagne) en mei 2022 (de laatste maand waarvoor het ONS statistieken heeft gepubliceerd).
Besluit
Het wetenschappelijk artikel van Kerr e.a. dat steunt op een onderzoek van bijna 13 miljoen Britten bevestigt op een overtuigende manier dat de doeltreffendheid van de Covid-19-vaccinaties zeer snel negatief werd. Bij AstraZeneca duurde dat niet eens drie maanden. Bij Pfizer werd de effectiviteit van de eerste prik sterk negatief na drie maanden en bleef de doeltreffendheid van de tweede prik nog duren tot minstens 98 dagen (46% effectiviteit).
Uit andere bronnen weten we dat de doeltreffendheid van covidprikken tegen de eerste jaarwisseling 2021/2022 onder nul was gezakt. Vanaf dan brachten de prikken van het basisschema alleen maar schade toe.
De studie werd pas op het einde van oktober 2022 gepubliceerd en de bevindingen ervan zijn ondertussen al lang voorbijgestreefd door de realiteit.
We zagen dat de officiële cijfers van het ‘Office for National Statistics’ aantonen dat er op het einde van mei 2022 geen enkel voordeel meer vasthing aan de eerste drie prikken. Het risico op Covid-19-sterfte van de ongevaccineerde Engelsen lag toen even laag of zelfs veel lager dan wie zich in Engeland wél liet prikken.
Veel verontrustender nog is de vaststelling dat alle geprikte Engelsen veel meer kans lopen op sterfte veroorzaakt door alle andere ziektes en aandoeningen (de zogenoemde non-covid-sterfte).
De vraag die nu overblijft, is: wanneer zal dit erkend worden en bekendgemaakt bij de bevolking? Vooralsnog doen onze overheden net het omgekeerde: zij trachten met alle mogelijke truken de waarheid verborgen te houden. Vroeg of laat zal deze waarheid toch overwinnen.
Bronnen
- Steven Kerr e.a.: “Waning of first- and second-dose ChAdOx1 and BNT162b2 COVID-19 vaccinations: a pooled target trial study of 12.9 million individuals in England, Northern Ireland, Scotland and Wales” https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/36272418
- Office of National Statistics: https://www.ons.gov.uk/peoplepopulationandcommunity/birthsdeathsandmarriages/deaths/datasets/deathsbyvaccinationstatusengland. All data relating to ‘Age-standardised mortality rates for deaths by vaccination status, England: deaths occurring between 1 January 2021 and 31 May 2022: 6 July 2022’
