Londens Economisch Instituut publiceert een vernietigend rapport over het coronabeleid
In juni 2023 publiceerde het gerenommeerde Institute of Economic Affairs (IEA) in Londen een rapport waarin een meta-analyse wordt gemaakt van het corona-beleid. Het rapport komt tot vernietigende conclusies. De aanpak van de crisis was een groot fiasco, maar dat kunnen de auteurs natuurlijk niet openlijk op die wijze neerschrijven. Dus gebruiken ze iets meer omfloerste taal. Dan lezen we bijvoorbeeld dat: “Overall, our meta-analysis fails to confirm the notion that lockdowns – at least in the spring of 2020 – had a large, significant effect on mortality rates”. Ze laten de lezer dus weten dat hun analyses er niet in slagen om te bevestigen dat de lockdowns een merkbaar effect hebben gehad op de sterftecijfers. Diplomatieke taal om een groot fiasco te omschrijven.
Lectuur van het rapport leidt tot de conclusie dat al de draconische en vrijheidsberovende maatregelen die zoveel schade hebben aangericht bij middenstanders, culturele groeperingen en families eigenlijk geen merkbare invloed hebben gehad op de sterftecijfers. En daar was het nochtans om te doen, zo werd ons oorspronkelijk verteld.
In het uitgebreide rapport (220 p.) vinden we enkele grafieken die goed illustreren hoe de uiteindelijke resultaten van het beleid op een gigantische manier afwijken van de officieel geafficheerde rampscenario’s en ’vermeden’ covid-doden.
Sommigen onder ons zullen zich misschien herinneren dat de internationale paniekmaatregelen van maart 2020 allemaal gebaseerd waren op de ‘modellen’ die het Imperial College in Londen, met Ferguson als spilfiguur, had uitgewerkt.
Volgens Ferguson et al. zou de opkomende epidemie ruim twee miljoen dodelijke slachtoffers eisen als er geen onmiddellijke en drastische noodmaatregelen werden genomen. Ferguson zette eerst politici onder druk om hen tot actie aan te zetten en toen dat niet aansloeg schakelde hij de pers in om zijn doemscenario’s te schilderen.
Het bleek te werken: even later namen praktisch alle regeringen zeer draconische noodmaatregelen. Dat diezelfde Ferguson hetzelfde spel van massale angstzaaierij al twee keer eerder had gespeeld en dat daarbij telkens was gebleken dat hij het compleet mis had gehad met zijn berekeningen en voorspellingen, telde blijkbaar niet mee …
In het IEA-rapport bevindt zich een grafiek die een vergelijking maakt tussen het aantal ‘vermeden’ sterfgevallen zoals dat door Ferguson was berekend, en de vermeden
sterfgevallen zoals de onderzochte studies die hebben berekend. De discrepantie is gigantisch. In plaats van de twee miljoen geredde levens waren het er (volgens de diverse studies) tussen de 400 en 71.000.
Daarenboven moeten we ook nog rekening houden met de enorme gezondheidsschade die werd aangericht door de maatregelen zelf … En dat allemaal voor een ‘verschrikkelijk gevaarlijke pandemie’ die in de praktijk minder dodelijk is gebleken dan verschillende ‘gewone’ na-oorlogse griepepidemies in ons land. Dit laatste punt is onvoldoende gekend bij het brede publiek, maar bij Sciensano hebben ze dit zeker al vrij vroeg geweten, aangezien het door hun eigen wetenschappelijke medewerkers
werd berekend. Zie hier. Hieronder zie je de grafiek die daarover werd gepubliceerd in december 2020, dus nog voor de lancering van de vaccinatiecampagnes.
Het is echt de moeite waard om nog eens nauwkeurig te kijken naar de cijfers in de bovenstaande grafiek. Ze geven aan hoeveel sterfgevallen er maandelijks per honderdduizend inwoners genoteerd werden tussen 1900 en 2020. De verschrikkelijke dodentol van Covid-19 in april 2020 (134 sterfgevallen per 100.000 inwoners) bleek uiteindelijk niet hoger dan die van de griepepidemie van 1989 en beduidend lager dan die van de griepepidemieën van 1951, 1960 en 1970. Maar die nuancerende en geruststellende boodschappen hebben we nergens gehoord, integendeel! Steeds weer werden we overspoeld met onheilsstatistieken over de covid-sterfgevallen.
Oversterfte in de winter 2022-23 We zijn nu drie jaar later en hebben kunnen vaststellen dat de oversterfte van de jongste winter in veel landen niet moest onderdoen voor die van de eerste coronapiek in 2020. Maar in tegenstelling met drie jaar geleden kreeg deze recente sterftepiek amper belangstelling. Je vindt hieronder een grafiek van Euromomo, waarin de Europese gegevens worden geïllustreerd (tot week 26 van het jaar 2023). Je kan daarin vaststellen dat de sterftecijfers tussen de tweede helft van 2020 en de lente van 2023 bijna steeds boven de grijze stippellijn uitstijgen die de verwachte mortaliteit aangeeft. Met andere woorden: er was over deze hele periode een merkbare oversterfte, en die is er sinds de vaccinatie-en boostercampagnes bepaald niet op verbeterd. Het zij zo.
Vaccineren helpt niet, het schaadt!
Willen we nog eens een blik werpen op de concrete effecten van het eerste vaccinatiejaar? Het was toch de bedoeling om de besmettingscurve volledig plat te slaan (crush the curve)? Op 1 februari van 2022, dus een goede dertien maanden na het lanceren van een bijzonder breed uitgerolde inentingscampagne zag deze curve er in ons land als volgt uit.
De curve illustreert op een perfecte manier het complete fiasco van de vaccinatiecampagnes. Bij mijn weten werden de promotoren en organisatoren van deze complete ramp nooit ter verantwoording geroepen voor dit medisch en financieel fiasco. Integendeel: anderhalf jaar later zijn diezelfde krachten weer aan het ijveren voor een nieuwe booster-campagne. Zouden er misschien zware financiële belangen mee gemoeid zijn, vraagt deze brave burger zich af …
Institute of Economic Affairs
Het rapport van het Londens Institute of Economic Affairs verschaft vrij gedetailleerde informatie over de meta-studie die zij hebben uitgevoerd. Een interessante bevinding heeft betrekking op het aantal ‘vermeden sterfgevallen’. In de conclusie (hoofdstuk 5.1) kunnen we lezen dat er tussen de 6.000 – 23.000 sterfgevallen werden vermeden in Europa en tussen de 4.000 – 16.000 sterfgevallen in de Verenigde Staten. Die aantallen stemmen overeen met amper 9 tot 35 percent van de sterftecijfers voor een gemiddeld griepseizoen. Of, zoals het wat verder wordt geformuleerd: “lockdowns (…) had a negligible effect on COVID19 mortality”. Zo hoort u het ook eens uit onverdachte wetenschappelijke bron …
Wat gebeurde er trouwens met de griep?
De grote covid-uitbraak van het begin van 2020 zou uiteindelijk wel eens een vermomde griepepidemie kunnen zijn geweest, denk ik dan. Dat is tenminste wat je zou kunnen afleiden uit de onderstaande grafiek. Is het niet bijzonder vreemd dat de griep – toch al eeuwenlang een vast gegeven tijdens het winterseizoen in onze contreien – plotseling verdween en er een gelijkaardig aantal Covid-19-gevallen werd geregistreerd? Is dat niet heel merkwaardig? We kunnen die mysterieuze gebeurtenis goed natrekken in de onderstaande grafiek met de globale cijfers van de Wereldgezondheidsorganisatie (dus wereldwijd). Kijk er eens goed naar.
Maatschappelijke schade
Ook de maatschappelijk schade van de corona-maatregelen kan niet voldoende worden belicht. Velen van ons hebben daar persoonlijk ervaring mee gehad, maar ook andere recente wetenschappelijke analyses vellen hierover een vernietigend verdict. Hieronder vind je de bondige synthese (abstract) van een artikel van Kevin Bardosh hierover. Let wel: het gaat om een pre-print in afwachting van formele aanvaarding en publicatie. Zoals het geval is met veel andere kritische analyses werd het nog niet aanvaard voor publicatie. Maar ondertussen beschrijft het wel de realiteit …
Kardosh stelt onomwonden dat veel onderzoeksresultaten een bevestiging vormen van vroege voorspellingen. Zij betreffen onder meer:
• een stijging van de non-covid-sterfte
• een verslechtering van het mentaal welzijn
• meer kindermisbruik en huishoudelijk geweld
• verscherping van de globale ongelijkheid
• stijging van de voedselonzekerheid
• verlies van onderwijskansen
• vermeerdering van ongezonde levenswijzen
• sociale polarisatie
• stijgende schuldengraad
• democratische teruggang en
• aantasting van mensenrechten
K.P., 13 september 2023
