Getuigenis T uit N: Bedenkingen bij PCR test

Sedert zeven jaar woon ik samen met mijn man en ons zoontje in het zuiden van Spanje. Ik besloot een week naar België te reizen om familie en vrienden na lange tijd nog eens te bezoeken. 

Tickets met het vliegtuig boekte ik via de luchthaven van Keulen. Als niet-inwoner, plus omdat ik naar Duitsland vloog, moest ik een negatieve PCR test kunnen voorleggen bij aankomst. Ook voor de terugvlucht naar Spanje, was dit een vereiste. Hoewel ik niet stond te popelen om deze test tot twee keer toe te doen, besloot ik toch te reizen, met de gedachte dat het binnenkort wel eens nog moeilijker zou kunnen worden.

Ten eerste merkte ik op dat ze een verschillende methode gebruikten: in Spanje werd in beide neusgaten een staal genomen, terwijl in België één neusgat en de keel werden getest. Een verschillend merk van PCR testen? De ‘stok’ die in België gebruikt werd, was beduidend dikker dan die in Spanje.

Ten tweede, ben ik telkens negatief getest, ondanks het feit dat ik zo goed als IEDEREEN die ik tegenkom knuffel, kus en dicht bij me houd. Ook mijn zoontje van bijna 5 jaar doet dit en bovendien gaat hij al een heel jaar naar school, zonder mondmasker en dus zonder problemen. Als iemand het zou oppikken, zou hij het toch zijn? Bovendien, mijn man met MS, een ‘risicopatiënt’, heeft een medische uitzondering voor maskerdracht en heeft ook nog geen covid opgelopen, ondanks onze nauwe contacten. Het is duidelijk dat diegenen die denken dat covid wordt doorgegeven van één enkele aanraking, reeds besmet zijn door de gedachte in hun hoofd. Niemand in mijn omgeving die het covid-verhaal als massahysterie beschouwt, heeft tot nu toe positief getest. Andersom, de mensen die het geloven, testen positief, ondanks het feit dat ze de maatregelen volgen. It’s a state of mind, right? Of zijn het net de maatregelen, zoals het dragen van een mondmasker, die een positieve PCR test in de hand werken?

Tenslotte de reden waarom ik een getuigenis wou achterlaten. Na enkele dagen terug thuis te zijn in Spanje, begon mijn neusgat (heel duidelijk enkel het neusgat waar ze in België de staal hebben genomen) te lopen, maar niet erg normaal. Er kwam DONKERGEEL VOCHT (geen snot/slijm, maar echt ‘water’) uit gelopen. Nog nooit eerder heb ik zoiets meegemaakt. Mijn man, die biologieleerkracht van opleiding is, dacht hetzelfde als ik: een ontsteking door de PCR test. Het bleef nog enkele uren lopen en druppelen, maar gelukkig was het tegen de nacht gestopt en bleef het ook hierbij. Ik had geen gelukkig pijn.

Ik denk dan ook dat ik geluk heb gehad dat de verpleegster niet nog dieper geduwd heeft met haar stok. Het zal een close call geweest zijn… Waarom wordt er niet gedacht aan de schade die deze onnauwkeurige, onnuttige en overdreven invasieve testen nalaten? Ik kan me niet inbeelden dat de mensen die dit regelmatig (moeten) doen, nog niets van schade of last ondervonden hebben… 

Probeer van deze testen weg te blijven, dat is mijn boodschap.