Getuigenis H uit Lier: Een gewetenskwestie ook

🕒 Leestijd: 2 minuten

Deze dagen wens ik ons toch echt verbinding toe, maar ik begrijp ook dat mensen zich niet meer durven uitspreken .

Een huisarts van vrienden dúrft zich werkelijk niet meer te outen als vaccin- niet-veilig-bevinder, als algehele maskerplicht-ridicuul-bevinder, als bezorgd over de maatregelen.

Uiteraard natuurlijk, nu de orde zijn hippocrates-eed niet meer zo belangrijk vindt..

primum non nocere… vooreerst niet schaden…

En artsen om die meningsuiting gaat bedreigen met schorsing.

Goede artsen verdorie, die je ook aan de ordeleden in tijden van leed zou aanbevelen. 

Ik heb me uitgesproken tegenover de huisartsen op het werk. Hoe ik het zie, ook na lezing van wetenschappelijke literatuur, ook vanuit mijn ervaringsgebieden.

Hoe ik een en ander vanuit mijn geweten niet kan. Hoe ik persoonlijke keuzevrijheid tot vaccinatie wil respecteren.. maar hoe ik ook elke twijfelaar of onzekere over het vaccineren wil gerespecteerd zien. Dat ik natuurlijk ook mijn bedenkingen heb bij het vertrouwen dat men in dit type vaccins stelt. 

Verder heb ik geen zin in een scenario met meerbesmettingen na vaccinatie als daarvoor. Dat is ondertussen in verschillende rusthuizen zo, klopt dit?

Wij konden een vooral aangenaam 2020 doormaken, kenden geen zieken, kenden geen te strenge maatregelen, enkel gezonde hygiene en dingen ten leven ( lucht, beweging, voeding, vreugde, rust, ontmoeting)

Gedurende 1 week , nu in 2021 , vlogen er op een dag maatregelen van buitenuit binnen omdat er een medewerker een positieve test had en deze persoon toch enkele uren had gewerkt die dag, zij het niet zo dicht bij onze bewoners.

Het was niet gek even voorzichtiger te zijn, maar hoe wanstaltig is dan de onnodige  spanning die niet nuttig aangewende blauwe schorten ea van buitenuit  aangevoerde elementen meebrengen!

Gelukkig is deze week gepasseerd en is de rust ook al voor de testing teruggekeerd , al hebben onze dienstverleners  nu nog altijd meer maatregelen aan hun been dan voorheen . Zoals maskerdracht bij tuinwandelingen. Een afrader als er niemand ziek is, naar mijn persoonlijke mening.

Enfin, we leven natuurlijk ook verder met wat er positief bijdraagt aan weerbaarheid en levensvreugde en mogen dankbaar zijn voor de kleinschalige niet-rusthuiswetgeving -gebonden aard van het huis.

(Help ons. Deel dit artikel a.u.b.)

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

7 − drie =

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.