Getuigenis directeur kinderopvang: Wat mij zorgen baart is dat mensen niet meer ziek mogen worden, ondanks dat je na ziekte beter wordt.

Ik heb corona met mijn familie doorlopen. Mijn zoon bracht dit het huis in en ja het is besmettelijk. Na 4 stevige ziektedagen was hij (16 jaar) klachten vrij. Daarna kreeg ik de ziekte. In overleg met de arts heb ik Infludo van Weleda genomen. Iedere dag monitorde de arts via de telefoon mijn toestand en vergeleek dat met het ziektebeeld wat ze van anderen patiënten en de wetenschapsliteratuur kende. Ze begeleide me door de ziekte heen. Die was pittig, met veel vermoeidheid. Na twee weken was ik hersteld. Ook mijn echtgenote werd ziek maar was er binnen een week vanaf, wederom met behulp van Infludo. Mijn 14 jarige dochter werd positief getest maar had letterlijk geen klachten.

Corona is echt en het maakt de één meer ziek dan de ander, zo liet ons gezin zien. Echter, ziek zijn geeft ook mogelijkheid tot reflectie, even te stoppen waar je mee bezig bent.

Wat mij zorgen baart is dat mensen niet meer ziek mogen worden, ondanks dat je na ziekte beter wordt. Letterlijk beter dan ervoor. Iedere crisis geeft vooruitgang, deze eigen crisis ook.

Wat mij nog meer zorgen baart is dat oudere mensen niet meer dood mogen gaan. Ze hebben het ervoor over om een jaar niet buiten te komen, niemand meer te zien en te wachten op een vaccin – dat nog experimenteel is. De weerslag van zolang ‘mogelijk moeten blijven leven’ gedachte vinden we terug in de angst van de samenleving: we verprutsen de jeugd, zelfs de hele maatschappij, omdat iemand van 80 denkt het recht te hebben om 81 te worden – en de politiek volgt.

We moeten gaan accepteren dat we corona kunnen overwinnen, maar alleen als we een gezonde populatie hebben. Daar zit het het probleem, daar zit de angst, daar zit het falen van het denken van de wereld.