Getuigenis zorgkundige D. uit Zoersel: “Ik ben op”.

Ik heb hier eerder nog niets gedeeld. Maar momenteel zit het me hoog. Heel erg hoog. En ik heb het gevoel dat ik niet vrijuit mijn observaties kan/mag meedelen zonder dat ik langs alle kanten word aangevallen.

Ik werk in een wzc. November/december zijn we voor de eerste keer in quarantaine geplaatst met een covid-afdeling. Enorm hoge besmettingscijfers zowel onder personeel als bewoners. Mijn besmette collega’s stonden zonder uitzondering na 2 weken weer allemaal netjes op de werkvloer.

Bij de bewoners zijn er inderdaad wel wat sterfgevallen geweest. Maar aangezien dit een dementie-afdeling is is dit zonder uitzondering voor elk van onze bewoners de eindhalte. Elke overleden bewoner had logisch dus ook onderliggende problematiek.

Op zich lag het sterftecijfer zeker niet opvallend hoger dan bij een noro- of influenza- uitbraak.
Februari worden bewoners en personeel gevaccineerd. Iedereen (die wil) heeft zijn 2 spuitjes gehad.

Maart. Opnieuw quarantaine met covid-afdeling.

Dit maal meer gecentreerd op een kleinere afdeling.

40 bewoners. 11 besmette bewoners. 3 overlijdens .
Ook enkele personeelsleden zijn besmet.
Uiteraard wordt nu wel uitgebreid vermeld dat de besmette personen minder zware symptomen hebben (?!) En dat de overlijdens voortkwamen uit het feit dat deze bewoners onderliggende problematiek hadden. Ik ben gefrustreerd.

Elke keer als ik deze feiten OBJECTIEF benoem word ik scheef bekeken.
Ik twijfel aan alles en voel dat dit alles meer en meer invloed uitoefent op mij mentaal welzijn.

Ik ben op.