De ontwikkeling van mRNA-biowapens: een korte geschiedenis
Mensen over de hele wereld hebben zich waarschijnlijk afgevraagd hoe het mogelijk is dat miljarden injecties met een druk op de knop beschikbaar kunnen worden gesteld en alle regeringen wereldwijd ermee hebben ingestemd om hun bevolking te treiteren tot iedereen minstens drie keer geïnjecteerd was – van baby’s tot bewoners van WZC.
De geschiedenis van de mRNA technologie
Om de organisaties en structuren achter mRNA-technologie, die de afgelopen twee decennia gebouwd is te begrijpen, moet men kijken naar de geschiedenis van mRNA-technologie: vanaf 1985 werkten onderzoeker Katalin Karikó en later haar collega Drew Weissmann aan mRNA-technologie in Pennsylvania. Het idee was om gemodificeerde mRNA’s te gebruiken om cellulaire mechanismen te manipuleren voor het maken van eiwitten zodat ze voor verschillende klinische doeleinden konden worden gebruikt.
Een groot probleem was dat het geïntroduceerde mRNA zo onstabiel was dat het onmiddellijk werd aangevallen en afgebroken door het immuunsysteem van het lichaam – en het veroorzaakte veel ongewenste zware bijwerkingen. Na twee decennia van experimenten en onderzoek ontdekten ze dat – toen ze geselecteerde nucleosiden aanpasten – de lichaamseigen herkenning van kunstmatige RNA-strengen werd onderdrukt, waardoor een gevaarlijke immuuncascade werd vermeden.
Er werd begrepen hoe het immuunsysteem van het lichaam kan worden “misleid”. Voor deze bevindingen, gepubliceerd in 2005, ontvingen Karikó en Weissman subsidies van het National Institute of Allergy and Infectious Diseases (NIAID); in totaal $ 2,3 miljoen voor zes projecten. De bevindingen van Karikó en Weissman trokken de aandacht van Derrick Rossi, een stamcelbioloog die aanvankelijk dacht dat dit de sleutel zou kunnen zijn tot het kweken van stamcellen. Hij en zijn collega’s aan Harvard en MIT bleven onderzoek doen en richtten in 2010 de biotech-startup Moderna (“mode-RNA”) op.
Ondertussen richtte een Turks-Duits artsenechtpaar, Ugur Sahin en Özlem Türeci, in 2008 BioNTech op in Duitsland.
Sahin, een oncoloog en uitvinder, richtte samen met Özlem Türeci, een arts en immunoloog, Ganymed Pharmaceuticals op om geïndividualiseerde kankerimmunotherapieën te ontwikkelen op basis van genetische manipulatie. Terwijl NIAID fundamentele wetenschappelijke innovatie financierde, deed het Amerikaanse ministerie van Defensie risicovolle investeringen in RNA-vaccintechnologie via zijn Defense Advanced Research Projects Agency (DARPA), de onderzoekstak van het Pentagon (“Department of Defense” = DOD).
In 2011 ontvingen CureVac (een aan Sanofi gelieerde onderneming) en In-Cell-Art $ 33,1 miljoen van DARPA om hun “vaccinplatforms” verder te ontwikkelen op basis van RNA-technologieën en om kandidaten te testen.
